Tarihi:

Seydiler, İnebolu-Kastamonu karayolu üzerinde çok eski tarihlere dayanan bir yerleşim yeridir. Kuruluş tarihi kesin olarak bilinmemekle beraber, Merkez Çayır Mahallesinde bulunan Seyyid-i Zülfikar Camisi yanında bulunan minarenin Hicri 1112 (Miladi 1691) yılında yapıldığı tespit edilmiştir. Bu durum göz önüne alındığında Seydiler'in 326 yıllık bir tarihe sahip olduğu ortaya çıkmaktadır.

Cumhuriyet döneminden önce Seydiler'in yerleşim yeri olarak  "İpek Yolu”  tabir edilen yol üzerinde bulunması nedeniyle Çayır Mahallesinde bulunan Seyyid-i Zülfikâr Camisi yanında kervansaraylar, deve hanları, hamamlar inşa edilmiştir. Karayolu taşımacılığı ilerleyip deniz yolu taşımacılığı duraklayınca; İnebolu Limanı önemini yitirmiş, İpek Yolu da önemini kaybetmiştir. Burada inşa edilen kervansaraylar, deve hanları ve hamamlar zamanla kullanılmadığından yıpranarak yıkılmıştır. Hanlar, hamamlar ve kervansarayların camii ile beraber yapıldığı sanılmaktadır.Cumhuriyet öncesiİnebolu ilçesine bağlı olan Seydiler, 1926 yılında Küre’nin İlçe oluşu ile buraya bağlanmış, 04.08.1944 tarih ve 4642 sayılı kanunla ilçe olan Devrekâni’ye bağlanarak uzun süre Bucak statüsünde idare edilmiştir. 1967 yılında belediye teşkilatı kurulan Seydiler, 20.05.1990 gün ve 3644 sayılı kanunla ilçe olmuş, 08.05.1991 tarihinde ilçe kaymakamının fiilen göreve başlaması ile Kastamonu ilinin 19. ilçesi olarak faaliyete geçmiştir.

Coğrafi Yapısı:

Seydiler; Batı Karadeniz Bölgesinde Kastamonu İli sınırları içinde olup, doğusunda Devrekâni, güney batısında Daday, kuzey batısında Ağlı, kuzeyinde Küre ve güneyinde Merkez ilçe ile çevrilidir

Arazi yapısı olarak ilçe merkezi düzlük olup, Yayla, Demirciözü ve Ayvatlar Mahalleleri ile Çerçiler, Ericek ve Karaçavuş, İncesu, Kepez, Emreler ve Çiğilerik köyleri ormanlık, diğer mahalle ve köylerimiz genelde düz ve tarımsal arazi ile çevrilidir. Toplam arazi miktarı 24100 hektar olup; 5300 hektarı ormanlık alan, 12100 hektarı ekilebilir tarımsal alan, 2950 hektarı tarım dışı alan ve 3750 hektarı çayır-mera alanı olarak kullanılmaktadır.

Belli başlı akarsu olarak Devrekâni Çayı, Mancılık Çayı ve Takazlar Çayı mevcuttur. Devrekâni Çayı,  Devrekâni sınırları içinde bulunan Başakpınar Köyünden çıkarak ilçemizi doğudan batıya kat ederek Cide İlçesi sınırları içinden Karadeniz'e dökülür.  Diğer çaylar ilçe sınırları içerisinde Devrekâni Çayına katılır.İlkbahar aylarında akarsuların debisi fazla olup yaz aylarında debi sıfıra kadar inebilmektedir. Akarsu boyları tarıma elverişli topraklarla kaplı olup ova görünümündedir.

İklim ve Bitki Örtüsü:

İklim yapısı itibariyle, karasal iklim ve Karadeniz iklimi birlikte hâkimdir. İlçe rakımı 1100 metre olup, Yaz aylarında 7 ile 34 dereceye, kış aylarında -6 ile -17 dereceye varan çok büyük ısı farkları mevcuttur. Kış mevsimi uzun süreli ve kar yağışlıdır. Yılda ortalama,60 gün karlı,110 gün kırağılıdır.150 gün don olayı görülmektedir. Bu nedenle meyvecilik ve sebzecilik gelişmemiştir.İlçe rakımı 1100 metre olup, tarıma elverişli topraklarda genellikle arpa, buğday, fiğ ve şeker pancarı ekilir.

Kültür ve Turizm Değerleri:

İlçe halkı genel olarak gelenek ve göreneklerine bağlıdır. Bu bağlılık içinde sosyal alandaki yeniliklere kendisini adapte edebilmiştir. Genel olarak örf ve adetlerin ve geleneklere bağlılığın sürdürüldüğü ilçemizde dini bayramlar,  milli bayramlar ve düğünler gibi belli gün ve törenlerin dışında sosyal yaşantı hareketsizdir. Evlenmeler genellikle görücü usulünde olup, kız kaçırma ve kaçma olayları çok az görülür. Başlık parası olayı tamamen kalkmıştır. Evlenmelerde ihtiyaçların giderilmesi konusunda yapılan harcamaların çoğunluğu damat evi tarafından yapılır. Kadının mirası genel olarak verilir. Bölgede, erkekler ailede egemen durumdadır. Köylerde kadınlarda ekonomik amaçla genellikle tarım işlerinde çalışarak aile bütçelerine katkıda bulundukları görülmektedir. 

İlçemiz Seydiler’de 1981 yılında Belediye Başkanlığı öncülüğünde İl Kültür Müdürlüğü tarafından Şehit Şerife Bacı Halk Kütüphanesi açılmış olup, Belediyeye ait binada hizmet vermektedir.