Tarihi:

İlçemizin M.Ö. 4.yy.da Pontuslular tarafından kurulduğu sanılmaktadır. Pontuslular zamanında GEREAS adı ile anılan Doğanyurt’un ilk yerleşim alanı; bugün sadece temelleri kalan kaledir. Yerleşim alanı zamanla bugünkü Meset Mahallesi ve Cumayanı semtlerinde oluşmuştur.1846 yılında Hoşalay adı ile bucak kurularak Kastamonu’ya bağlanmıştır. Aynı yıl denizden gelebilecek korsanlara karşı karakol oluşturulmuş ve kadılık kurulmuştur.

1923 yılında Cide ilçesinden ayrılarak İnebolu İlçesine bağlı bucak olmuştur. 1962 yılında çıkarılan yasa ile ismi DOĞANYURT olarak değiştirilmiştir. 1990 yılında bucak teşkilatlarının kaldırılmasıyla bir süre köy statüsüne dönmüştür.

9 Mayıs 1990 tarihinde çıkarılan yasa ile ilçe olmuş, 1 Eylül 1990 tarihinde ilçe olarak faaliyete geçmiştir. İlçe ve belediye aynı tarihte kurulmuştur.

Coğrafi Yapısı:

İlçemiz ekonomik, sosyal ve kültürel bakımdan gelişememiş bir yerleşim yeridir. Köyleri ise coğrafi şartlar nedeniyle ekonomik ve sosyal yönden son derece geri kalmıştır. Bu durum, Devlet Planlama Teşkilatı verileriyle de sabittir.    

İlçenin yüz ölçümü 272 kilometrekare olup kilometrekare başına düşen kişi sayısı 23’tir.

Devlet Planlama Teşkilatının “ilçelerin sosyo-ekonomik göstergeleri” ne göre Yörenin kendisine haiz ekonomik potansiyelinin hali-hazırda mevcut olmaması, yöre halkını ekonomik yönden ciddi anlamda zorlamaktadır.

İklim ve Bitki Örtüsü:

Bölgede Karadeniz İklimi hüküm sürmektedir. Bahar ve kışları yağmurlu, yazları serin geçmektedir. Bölgenin iç kesimleri sahil şeridine göre kış mevsimini daha sert geçirmektedir.

Kışın sahil kesimi az miktarda kar, genellikle yoğun yağmur yağışlı, yüksek kesimler ise genellikle kar yağışlıdır. Bahar ve Sonbahar ayları ise bölge genelinde devamlı yağış görülür. Yağmurun yoğun olduğu zamanlarda 1 hafta 10 gün sürekli devam eder. Bölgedeki vadilerde kış ve ilkbahar mevsimlerinde sabah erken saatlerinde sis görünür. Ortalama yıllık yağış miktarı 1076 m3’tür, rüzgar hızı ortalama 3.9 m/sn’dir.

Bölgede 12,489 hektar (124 km2) orman alanı mevcuttur. Bölge ormanları kayın, meşe, kestane, çam ve köknar ağaçlarından oluşmaktadır. Orman içerisinde bulunan orman gülü, defne, kocayemiş ve böğürten bütün yıl boyunca yapraklarını dökmez, çam ağaçları sahil kesiminde, köknar ve kayın ağaçları ise yüksek kesimlerde bulunmakta olup diğer meşe ve kestane ağaçları orta ve yüksek kesimlerde bulunmaktadır. Çalılık alanlar ise hemen bütün rakımlarda görülmektedir. Yaz aylarında orman içerisinde görüş mesafesi 20 m, kış aylarında ise 50 m civarındadır. Ağaç boyları ortalama  20-25 m, çalıların ise 2 m’den 5 m yüksekliğe (çalının özelliğine bağlı olarak) kadar çıkmaktadır.

Orman alanlarının dışında bölge halkının geçim kaynaklarından olan çalı vasıflı olup 5-7 m civarında uzunluğa sahip fındık bitki örtüsü bulunmakta olup, yaz aylarında etkili bulunduğu alanları yaprak örtüsü ile kaplar.